مختص کاربر ویژه

پیش از این به معرفی گری کلین (Gary Klein) پرداخته‌ایم و توضیح داده‌ایم که او از افراد صاحب‌نام در حوزه‌ی تصمیم گیری است.
هم‌چنین به این نکته اشاره کرده‌ایم که نگاه او به تصمیم گیری، نوعی نگاهِ تجربه‌گرایانه است.
به بیان دیگر، در مقابل کسانی چون دنیل کانمن که به سراغ روش علمی می‌روند و اعتبار نظریه‌های خود را با طراحی تجربه‌های آزمایشگاهی می‌سنجند، او معتقد است که بسیاری از تجربه‌های دنیای واقعی، در لابراتوارها قابل شبیه‌سازی نیستند.
به همین علت، می‌کوشد با بررسی تجربه‌های واقعی، نظریه‌های خود را توسعه دهد و در عین، می‌پذیرد که حرف‌هایش را نمی‌توان به صورت آزمایشگاهی سنجید.
البته این را هم باید بگوییم که کسانی مانند دنیل کانمن هم که تصمیم گیری را به سیستم یک و دو تقسیم می‌کنند، بیشتر بر روی مطالعه‌ی سیستم دو متمرکز شده‌اند.
بنابراین به هر حال باید کسانی باشند که بارِ بررسیِ سیستم یک را – حتی به فرض این‌که به روش آزمایشگاهی قابل مطالعه نباشد – بر دوش بگیرند.
گری کلین کتاب Seeing What Others Don’t را نیز بر مبنای همین نگرش و مدل ذهنی نوشته است.
کلین کتاب خود را با چنین داستانی آغاز..

ما تا کنون بارها درباره‌ی مطالعه و روش‌های افزایش اثربخشی مطالعه صحبت کرده‌ایم: از توصیه های مربوط به کتابخوانی تا پیشنهاد یادداشت برداری و ترسیم نقشه ذهنی.
در این درس، بیشتر می‌خواهیم به بخشِ کاملاً فیزیکیِ خواندن و مطالعه بپردازیم: چشمانی که بر روی کاغذ حرکت می‌کنند و متن را به مغز می‌رسانند تا تحلیل‌های اولیه‌ای که خوراک دریافت شده را برای هضم و جذبِ بیشتر آماده می‌کنند.
ممکن است با خود فکر کنید که می‌خواهیم به سراغ تکنیک های تندخوانی برویم.
اما با توجه به توضیحی که درباره‌ی افزایش سرعت یادگیری مطرح کردیم، می‌دانید که در متمم، تُندتر خواندن ارزش محسوب نمی‌شود و دغدغه‌ی اصلیِ ما بهتر خواندن است و برایمان مهم نیست که این خواندنِ بهتر و یادگیری بیشتر، به افزایش سرعتِ مطالعه منتهی می‌شود یا کاهش آن.
نکات این درس را می‌توان در سه محور اصلی خلاصه کرد:
انتخاب ارتفاع مناسب برای حرکت روی متن مفهوم روان‌خوانی و فواید خواندنِ کلمات در دل‌مان و حتی لب‌خوانی (بر خلاف آموزش‌های رایج در تندخوانی) نقطه‌های توقف چشم و شیوه‌ی تکه تکه کردن متن انتخاب ارتفاع مناسب برای حرکت روی متن یکی از استعاره‌..

برای دیدن یک فیلم دو ساعته، به چقدر زمان نیاز است؟
اگر اهل فیلم دیدن نباشید، احتمالاً می‌گویید: دو ساعت.
اما اگر تجربه‌ی دیدن فیلم‌های متنوع و پیگیری آثار کارگردانان مختلف را داشته باشید می‌دانید که این سوال پاسخ مشخصی ندارد.
علت این مسئله هم آن است که دیدنِ فیلم یک فعالیت فکری است و نه فعالیت فیزیکی.

ممکن است صرفاً چند دقیقه برای تماشای بخش‌هایی از یک فیلم وقت بگذارید یا فضای کلی آن را بدانید.
هم‌چنین احتمال دارد برای درک بهتر یک فیلم، مجبور شوید چند اثر دیگر از کارگردان آن را هم ببینید.
خواندن نقدهای یک فیلم هم، می‌تواند بخشی از فرایند مشاهده‌ی یک فیلم باشد.
ضمن این‌که می‌دانیم بسیاری از فیلم‌ها را باید چند بار ببینیم تا به خوبی بر فضا و پیام آن‌ها مسلط شویم.
علاوه بر همه‌ی این‌ها، گاهی باید چند روز یا چند هفته پس از مشاهده‌ی فیلم، به آن فکر کرد و با آن زندگی کرد.
وقتی کسی از شما می‌پرسد آیا آن فیلم را دیده‌ای؛ اصلاً دغدغه‌اش مدت زمانی که صرف دیدن فیلم کرده‌اید نیست؛ بلکه می‌خواهد بداند آیا تجربه‌ی آن فیلم، به بخشی از ذهن و ذهنیت شما تبدیل شده است یا نه.
جالب این‌جاست که ا..