بوکیا

اصطلاح هوش کلامی یا هوش زبانی را نخستین بار، هوارد گاردنر مطرح کرد.
او در مدل هوش چندگانه‌ی خود، هوش‌های متنوعی را مطرح کرد که هوش کلامی یا Linguistic Intelligence یکی از آن‌هاست (فهرست هوش‌های چندگانه‌ی گاردنر را در معرفی گاردنر آورده‌ایم).
شاید به عنوان کسی که به پرورش تسلط کلامی علاقه‌مند است، بخواهید بدانید که تعریف هوش کلامی چه بوده و ابتدا چگونه مطرح شده است. چون مانند هر مفهوم دیگری، با دانستن تعریف این اصطلاح بهتر می‌توانیم قلمرو این بحث و مصداق‌هایش را بشناسیم و درک کنیم.
فن بیان را با هوش کلامی اشتباه نگیریم همان‌طور که در درس فن بیان تأکید کرده‌ایم، نباید هوش کلامی را با فن بیان اشتباه بگیریم.
بیان به ارائه‌ی شفاهی اشاره دارد و هوش کلامی، به تسلط بر سخن و سخن‌وری.
به همین علت، بارها بر این نکته تأکید کرده‌ایم که:
تا حرف زدن کسی را ندیده باشید، نمی‌توانید بگویید که توانایی او در فن بیان چگونه است و در چه سطحی است.
اما از روی نوشته‌های کسی مثل سعدی که حتی یک بار حرف زدنش را ندیده‌ایم، می‌گوییم که او استاد سخن و دارای هوش کلامی بالا بوده است.
مولفه های هوش کلامی چه هستن..

اگر لازم شد جایی محقق یا نویسنده‌ای را معرفی کنید که در هر دو حوزه‌ی تصمیم گیری و مذاکره فعالیت می‌کند و در هر دوی آن‌ها هم، بزرگ و صاحب‌نام است، بهتر است به سراغ ماکس بیزرمن (Max H. Bazerman) بروید؛ چون هیچ‌کس با انتخاب شما مخالفت نخواهد کرد.
ماکس اچ بیزرمن در رشته‌ی مدیریت و کسب و کار در دانشگاه هاروارد تدریس می‌کند و بسیاری از مدیران کسب و کارها و مقامات ارشد سیاسی و اجتماعی از مشورت‌های او استفاده می‌کنند.
مقاله‌ها و کتاب‌های او، مرجع مهمی در آموزش تصمیم گیری و مذاکره و اخلاق کسب و کار محسوب می‌شوند و دیدگاه‌ها و مطالعاتش، به طور گسترده در میان صاحب‌نظران و تحلیل‌گران، مورد اشاره و استناد قرار می‌گیرد.
خطاها و چالش های تصمیم گیری بیزرمن ابتدا با انتشار کتاب قضاوت در تصمیم گیری‌های مدیریتی (Judgement In Managerial Decision Making)در سال ۱۹۸۷، جایگاه خود را در جامعه‌ی علمی جهانی باز کرد.
این کتاب با عنوان مدیران و چالش های تصمیم گیری به زبان فارسی نیز ترجمه شده و از جمله کتابهای مدیریتی معتبر در آموزش تصمیم گیری محسوب می‌شود.
خودش معتقد است که چون کارهای دنیل کانمن و همکار او آم..

آن‌چه در این‌جا می‌خوانید، یک مطلب مستند منطبق بر مطالعات تجربی یا روش علمی نیست.
بنابراین آن را چیزی بیشتر از یک زنگ تفریح در نظر نگیرید.
اما از آن‌جا که به نوعی به بحث ما در زمینه‌ی یادداشت برداری مربوط می‌شد، حدس زدیم که دیدن و خواندن این مطلب برایتان جذاب باشد.
گروهی از محققان دانشگاه RMIT در ملبورن استرالیا، بر این باور هستند که اگر بتوانند با دشوارتر کردنِ خواندنِ مطالب، سرعت مطالعه را کاهش داده و فشار ذهنی برای یادگیری را افزایش دهند، ممکن است بتوانند کمک کنند مطالب، بیشتر و بهتر در ذهن خواننده باقی بماند.
در واقع آن‌ها فکر می‌کنند باید خواندن (مانند بسیاری دیگر از فعالیت‌های ذهنی) جایی در میانه‌ی طیفِ بسیار ساده و بسیار دشوار قرار بگیرد تا اثربخشی آن افزایش یابد. مفهومی که از آن با عنوان Desirable Difficulty یا سطح مطلوب دشواری نام می‌برند.
آن‌ها با ترکیب دو فونتِ Comic Sans و Helvetica و سپس حذف کردن بخش‌هایی از حروف و چند درجه کج‌کردنِ آن‌ها، یک فونتِ دشوارخوان را طراحی و ارائه کرده‌اند.
این محققان نام Sans Forgetica را برای فونت خود انتخاب کرده‌اند.
برای این‌که کمی با..

پیش از این به معرفی گری کلین (Gary Klein) پرداخته‌ایم و توضیح داده‌ایم که او از افراد صاحب‌نام در حوزه‌ی تصمیم گیری است.
هم‌چنین به این نکته اشاره کرده‌ایم که نگاه او به تصمیم گیری، نوعی نگاهِ تجربه‌گرایانه است.
به بیان دیگر، در مقابل کسانی چون دنیل کانمن که به سراغ روش علمی می‌روند و اعتبار نظریه‌های خود را با طراحی تجربه‌های آزمایشگاهی می‌سنجند، او معتقد است که بسیاری از تجربه‌های دنیای واقعی، در لابراتوارها قابل شبیه‌سازی نیستند.
به همین علت، می‌کوشد با بررسی تجربه‌های واقعی، نظریه‌های خود را توسعه دهد و در عین، می‌پذیرد که حرف‌هایش را نمی‌توان به صورت آزمایشگاهی سنجید.
البته این را هم باید بگوییم که کسانی مانند دنیل کانمن هم که تصمیم گیری را به سیستم یک و دو تقسیم می‌کنند، بیشتر بر روی مطالعه‌ی سیستم دو متمرکز شده‌اند.
بنابراین به هر حال باید کسانی باشند که بارِ بررسیِ سیستم یک را – حتی به فرض این‌که به روش آزمایشگاهی قابل مطالعه نباشد – بر دوش بگیرند.
گری کلین کتاب Seeing What Others Don’t را نیز بر مبنای همین نگرش و مدل ذهنی نوشته است.
کلین کتاب خود را با چنین داستانی آغاز..