تمرین دارد

اگر بخواهید مهارت گزارش نویسی را به درستی درک کنید و بیاموزید، بی‌تردید نقطه‌ی شروع شما آشنایی با مفهوم پرسش کلیدی (یا پرسش پایه) خواهد بود.
پرسش کلیدی را می‌توان سنگ زیربنای تهیه و تنظیم همه‌ی انواع گزارش دانست و بدون آشنایی با آن، هرگز نمی‌توانیم یک گزارش حرفه‌ای تنظیم کنیم.
نخستین نکته‌ای که باید در یادگیری مهارت گزارش نویسی به‌خاطر بسپاریم این است که: هر گزارشی، پاسخ به یک سوال است.
ممکن است این نکته، ساده به نظر بیاید. در حالی که بسیاری از ما در تراکم کارها و فعالیت‌ها و میان گزارش‌های متنوعی که باید تهیه و تنظیم کنیم، آن را به فراموشی می‌سپاریم.
در برخی گزارش‌ها، هم گزارش‌گیرنده به طور مشخص، سوال کلیدی را مشخص کرده و هم گزارش نویس، تمام گزارش خود را حول پاسخ به همان سوال کلیدی، سامان داده است.
در گروهی دیگر از گزارش‌ها، تمام گزارش حول پاسخ به یک سوال مشخص شکل گرفته و از این نظر مشکلی وجود ندارد. مشکل اصلی در آن‌جاست که سوال انتخاب شده، مناسب نیست. این سوال نادرست را ممکن است دریافت‌کننده‌ی گزارش تعیین کرده یا این‌که تنظیم‌کننده‌ بر اساس تجربه و دیدگاه خود، انتخاب کرده باشد.
..

در درس جستجوی نقاط ضعف در ارتباط فهرستی از رایج‌ترین ضعف‌ها و مشکلات ارتباطی را ارائه کردیم.
آن فهرست صرفاً در حد یک نقطه‌ی شروع بود و احتمالاً شما خود، موارد دیگری هم در ذهن دارید که می‌تواند به این فهرست یا چنین فهرست‌هایی افزوده شود.
اما اگر قصد داشته باشید به صورت جدی برای توسعه مهارت ارتباطی خود برنامه ریزی کنید، لازم است چارچوب شفاف‌تری تعریف کنید و صرفاً به یک فهرست بلند از مشکلات و نقاط ضعف، اکتفا نکنید.
مدل های بسیار متنوعی برای توصیف و طبقه بندی توانایی های ارتباطی مطرح شده‌اند.
در میان آن‌ها، یکی از مدل‌های ساده و ارزشمند توسط دو نفر به نام‌های اشپیتزبرگ و کوپاچ مطرح شده است (+).
این مدل (با عنوان Communication Competency Model) حدود سه دهه قبل پیشنهاد شد؛ اما به علت مفید بودن، هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
حتی خود اشپیتزبرگ هم در یکی از کتابهای جدید آموزش مهارتهای ارتباطی – که یک مرجع معتبر هم هست – هم‌چنان آن را مبنای ارزیابی توانایی ارتباطی قرار داده است (+).

برای این‌که چهار بخش این نمودار را بهتر درک کنیم، ابتدا لازم است دو مولفه‌ی اصلی را که در قالب دو محور ا..

ارتباط چشمی در سخنرانی چیزی نیست که لازم باشد اهمیت آن را تأکید و تکرار کنیم.
همه می‌دانیم که ارتباط چشمی (Eye contact) یکی از زیرمجموعه‌های مهم ارتباط غیرکلامی و زبان بدن است که می‌تواند نقش مهمی در موفقیت و اثرگذاری یک سخنرانی ایفا کند.
اما مسئله‌ی اصلی این است که برقراری ارتباط چشمی برای بسیاری از ما ساده نیست.
این دشواری گاه به علت استرس سخنرانی است و گاه این‌که ارتباط چشمی را به عنوان یک مهارت جدی نگرفته‌ایم و برای یادگیری و تمرین آن، وقت صرف نکرده‌ایم.
این درس به سه بخش اصلی تقسیم شده است.
در بخش اول به اهمیت ارتباط چشمی در سخنرانی می‌پردازیم و در بخش بعد، پیشنهادهایی را برای تمرین تقویت ارتباط چشمی مطرح خواهیم کرد.
در آخرین بخش درس، مجموعه‌ای از نکات کاربردی برای ارتباط چشمی بهتر در سخنرانی را مرور خواهیم کرد.
اهمیت ارتباط چشمی در سخنرانی مخاطب ارتباط چشمی را به عنوان توجه و احترام، تفسیر می‌کند به تجربه‌هایی فکر کنید که به عنوان مخاطب در یک جلسه‌ی سخنرانی حضور داشته‌اید و سخنران، توجه بسیار کمی به شما و سایر مخاطبان داشته است.
اگر یک سخنران در تمام مدت سخنرانی به یادداش..