general

ما در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
با توجه به اینکه در پیام اختصاصی امکان بحث و گفتگو وجود ندارد، مجموعه‌‌ی دعوت به گفتگو را برای بحث، گفتگو، تمرین نوشتن و تبادل نظر میان دوستان عزیز متممی در نظر گرفته‌ایم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ یا تحلیلی قطعی یا گزاره‌ای مبتنی بر روش علمی در نظر گرفت.
این نوع جمله‌ها، صرفاً تلنگری برای اندیشیدن و ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
این بار جمله‌ای از چارلز هندی را انتخاب کرده‌ایم که در بحث در آن به یکی از زوایای موضوع مدیریت منابع پرداخته است:

حرف چارلز هندی را می‌توان از زوایای مختلفی مورد بررسی قرار داد:
ممکن است برخی از ما بر این باور باشیم که روش کسب ثروت و روش هزینه کردن ثروت مستقل از یکدیگر نیستند و وضعیت اولی به صورت جبری، سرنوشت دومی را تعیین می‌کند. گروهی از ما ممکن است نمونه‌هایی را تصور کنیم که ثروت فردی یا ملی خود را از روش‌هایی کم‌هزینه یا حتی تصادفی کسب کرده‌اند، اما توانسته‌اند شیوه هزینه کردن خود را به درستی مدیریت..

در بخش خاورمیانه‌ی British Museum، نامه‌ای نگهداری می‌شود که می‌توان آن را یکی از قدیمی‌ترین نامه‌های شکایت از خدمات در تاریخ کره‌ی زمین دانست.
با توجه به این‌که این نامه حدود چهارهزار سال پیش نگاشته شده، طبیعی است که روی تکه‌ای سفال حک شده است.
موضوع آن هم جالب است: بازرگانی در مورد کیفیت بارِ مسی که دریافت کرده ابراز نارضایتی کرده است؛ ضمن این‌که در همان نامه اشاره کرده که در حمل محموله‌‌ای دیگر هم، تأخیر وجود داشته است.
این نامه مربوط به دوران تمدن بابل است و در تل‌المقیر در جنوب عراق کنونی (استان ذی‌قار عراق) پیدا شده است.

The post یکی از قدیمی‌ترین نامه‌های شکایت از خدمات در جهان appeared first on متمم.

مدتی پیش در زنگ تفریح متمم، موزاییک کاری های جیم باکور را به عنوان نمونه‌ای از #کارهای هنری خیابانی منتشر کردیم.
مخاطبان کارهای هنری خیابانی،‌ صرفاً علاقه‌مندان و کارشناسان هنری نیستند؛ بلکه همه‌ی ما شهروندان هستیم که به واسطه‌ی این تلاش‌ها، فرصت پیدا می‌کنیم در تراکم فشرده دشواری‌ها و دغدغه‌های زندگی، لحظه‌ای لبخند بزنیم و از روند روزمره‌ی زندگی فاصله بگیریم.
طبیعتاً زمانی که این پروژه‌ها، نه به عنوان یک فعالیت اقتصادی، بلکه به عنوان یک فعالیت داوطلبانه در جهت خلق زیبایی انجام می‌شوند، ارزشی دوچندان پیدا می‌کنند.
اخیراً با نمونه‌ی دیگری از این نوع زیباسازی‌های داوطبانه‌ی فضای شهری آشنا شدیم.
مدتی پیش، خانم پریسا صادقی به همراه جمعی از هنرمندان شهر بندر انزلی پس از اخذ مجوز از مقام‌های مسئول، «تصمیم به رنگ آمیزی کیوسک‌های فرسوده و نافرم برق در سطح شهر» گرفتند و حیف‌مان آمد شما را در لذت دیدن کارهایشان شریک نکنیم.
برای آشنایی بیشتر با این هنرمند می‌توانید به اکانت اینستاگرام پریسا صادقی سر بزنید. منبع عکس‌هایی هم که در ادامه می‌آید، اکانت ایشان است.

پیشنهاد عضویت در متمم دوست عزی..

آن‌چه در عنوان این درس می‌بینید، سوالی است که بارها با آن روبرو شده‌ایم و شاید خودمان هم آن را از دیگران پرسیده باشیم.
اما اگر کمی دقیق‌تر فکر کنیم، می‌توانیم بگوییم که این پرسش، خیلی خوب طراحی نشده است.
مگر این‌که بخواهید از آن برای باز کردنِ سرِ صحبت با دیگران استفاده کنید و واقعاً برایتان مهم نباشد که پاسخ همین پرسش را بشنوید و به بحث بگذارید.
پاسخ چنین پرسشی چیست؟
۵٪؟ ۷۰؟ کم؟ خیلی؟ اصلاً؟ حتی یکی از جمله‌های روزانه که در پیام اختصاصی متمم هم به‌شما نمایش می‌دهیم، به موضوع مشابهی پرداخته است. جمله‌ای که از دیل آرچر (Dale Archer) نقل کرده‌ایم:

چنین جمله‌ای را می‌توان به سادگی، به خاطر مبهم‌بودن و کلی‌گویی کنار گذاشت.
در عین حال، حس می‌کنیم که این جمله (و سایر مواردی که در ابتدای بحث مطرح شد) به نکته‌ی مهمی اشاره دارند.
نکته‌ای که همه‌ی ما کمابیش با آن درگیر بوده‌ایم و شاید همین الان هم، دغدغه‌‌اش را داشته باشیم.
بیایید این سوال‌ را در چارچوب دیگری بنویسیم و بپرسیم و به عنوان موضوعی برای دعوت به گفتگو در نظر بگیریم:
در چه مواردی، نظر دیگران برایتان مهم است؟
بر اساس چه معیار..

ما در پیام اختصاصی متمم هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی، گزاره‌ای مفهومی علمی یا حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.
این جمله‌ها صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
جمله‌ای که این بار از مارسل پانیول – نویسنده و فیلم‌ساز فرانسوی – انتخاب کرده‌ایم، ویژگی جالب دیگری هم دارد.
ویژگی این جمله این است که بسیاری از ما دوست داریم آن را بپذیریم و حس بهتری را تجربه کنیم، اما هم‌زمان نگران هستیم که ما را گرفتاری نوعی #خوش بینی ساده‌اندیشانه کند. نوعی حسِ هم‌زمانِ پذیرش و عدم پذیرش یا شاید تأیید و تکذیب در هَم‌گره‌خورده را در مقابل این جمله (و جمله‌های مشابه‌اش) تجربه می‌کنیم:

وقتی از اوضاع اطراف خود راضی نیستید یا حس خوبی را تجربه نمی‌کنید، با چنین گزاره‌هایی چه می‌کنید؟
آیا از جمله کسانی هستید که به چنین حرف‌هایی می‌خندید و از کنارش عبور می‌کنید؟ آیا آن‌ را به عنوان یک واقعیت می‌پذیرید؟ آیا سعی می‌کنید خود را – حتی به زحمت – قانع کنید چ..