پیش از این درباره‌ی کن رابینسون صحبت کرده و به گوشه‌هایی از حرف‌های او پرداخته‌ایم.
با توجه به سخنرانی او درباره خلاقیت در مدرسه می‌دانیم که رابینسون منتقد روش‌های رایج در آموزش رسمی است و معتقد است که مدارس، نقش مهمی در پرورش نیافتن خلاقیت و مهم‌تر از آن، سرکوب خلاقیت دارند.
کن رابینسون در کتاب المنت (جوهر درون) هم بارها این نقد را مطرح کرده است.
این بار قسمتی از فصل یازدهم این کتاب را برای پاراگراف فارسی متمم انتخاب و ترجمه کرده‌ایم:
تبعیت یا خلاقیت آموزش عمومی با فشار بی‌رحمانه‌ی خود دانش‌آموزان را به تبعیت و همسانی وادار می‌کند.
مدارس نه فقط با هدف تأمین منافع سیستم صنعتی، بلکه حتی به شکلِ متعارف صنعتی طراحی و ساخته شدند.
مدرسه‌ها از جنبه‌های بسیاری، منعکس‌کننده‌ی فرهنگ کارخانه هستند؛ همان‌جایی که برای تأمین نیازش، تأسیس شده‌اند.
این مسئله خصوصاً در مورد دبیرستان‌ها که بر اساسِ «اصول خط تولید» و «چارچوب‌های تقسیم‌ِ اثربخشِ کار» طراحی شده‌اند مصداق دارد.
مدرسه‌ها برنامه‌ی تحصیلی را به بخش‌های تخصصی تقسیم می‌کنند: برخی معلمان، مسئولِ «نصبِ» ریاضی بر روی دانش‌آموزان هستند؛ ب..