تصمیم گیری شهودی

پیش از این به معرفی گری کلین (Gary Klein) پرداخته‌ایم و توضیح داده‌ایم که او از افراد صاحب‌نام در حوزه‌ی تصمیم گیری است.
هم‌چنین به این نکته اشاره کرده‌ایم که نگاه او به تصمیم گیری، نوعی نگاهِ تجربه‌گرایانه است.
به بیان دیگر، در مقابل کسانی چون دنیل کانمن که به سراغ روش علمی می‌روند و اعتبار نظریه‌های خود را با طراحی تجربه‌های آزمایشگاهی می‌سنجند، او معتقد است که بسیاری از تجربه‌های دنیای واقعی، در لابراتوارها قابل شبیه‌سازی نیستند.
به همین علت، می‌کوشد با بررسی تجربه‌های واقعی، نظریه‌های خود را توسعه دهد و در عین، می‌پذیرد که حرف‌هایش را نمی‌توان به صورت آزمایشگاهی سنجید.
البته این را هم باید بگوییم که کسانی مانند دنیل کانمن هم که تصمیم گیری را به سیستم یک و دو تقسیم می‌کنند، بیشتر بر روی مطالعه‌ی سیستم دو متمرکز شده‌اند.
بنابراین به هر حال باید کسانی باشند که بارِ بررسیِ سیستم یک را – حتی به فرض این‌که به روش آزمایشگاهی قابل مطالعه نباشد – بر دوش بگیرند.
گری کلین کتاب Seeing What Others Don’t را نیز بر مبنای همین نگرش و مدل ذهنی نوشته است.
کلین کتاب خود را با چنین داستانی آغاز..