بازخوانی متن، عادت بسیاری از ما نیست.
کافی است نگاهی به دیدگاه‌های منتشر شده در متمم یا پست‌های وبلاگ‌ها و نوشته‌های منتشر شده در شبکه های اجتماعی بیندازید، تا بیش از پیش مطمئن شوید که بازخوانی، هنوز جایگاه شایسته‌ی خود را در ذهن بسیاری از ما به دست نیاورده است.
البته علت‌ها و بهانه‌های بسیاری هم برای این وضعیت، قابل تصور است.
وبلاگ‌نویس‌ها می‌دانند که نوشتن، کار فکری بسیار خسته‌کننده‌ای است و وقتی نقطه‌ی آخرین جمله را می‌نویسند، نمی‌توانند لحظه‌ای در کلیک کردن روی دکمه‌ی انتشار، درنگ کنند.
هم‌چنین بسیاری از نوشته‌های ما در فضای دیجیتال، در پاسخ نوشته‌های دیگران است و می‌شود انتظار داشت که در آن‌جا، آن‌قدر درگیر محتوای پیام می‌شویم، که ایرادهای شکلی و ساختاری آن، از چشم‌مان دور می‌ماند.
اما اگر قصد داشته باشیم نوشته‌هایمان در بلندمدت خوانده شوند، چاره‌ای نداریم جز این‌که بازخوانی – و احتمالاً بازنویسی – را به عنوان بخشی از فرایند نوشتن، جدی بگیریم.
در این درس نمی‌خواهیم وارد جزئیات بازنویسی و ویرایش متن بشویم. بلکه صرفاً به چند نکته در روش‌های اجرایی بازخوانی متن اشاره می‌کنیم.
..