کتاب چنین کنند بزرگان در میان کتاب‌های طنز معاصر در زبان فارسی، از حاشیه‌های ویژه‌ای برخوردار است. نویسنده‌ی این کتاب ویل کاپی (Will Cuppy) است و #نجف دریابندری آن را به فارسی ترجمه کرده است.
در همان نخستین صفحه‌ی کتاب، که اصطلاحاً به صفحه‌ی تقدیم مشهور است، با عبارتِ نامتعارفِ «از سر ناچاری تقدیم شد به …» مواجه می‌شوید و می‌توانید بفهمید که قرار نیست متنی جدی پیش چشمان شما قرار بگیرد.
نجف دریابندری در مقدمه (سال ۱۳۵۱) توضیح می‌دهد که این مطالب، پیش از انتشار در قالب کتاب، ظاهراً به صورت مقاله‌های پراکنده در نشریه‌ی خوشه به سرپرستی احمد شاملو منتشر شده‌اند و گویا نقش مهمی هم در تعطیلی آن نشریه ایفا کرده‌اند.
ناشناخته بودن ویل کاپی در ایران در زمان انتشار کتاب، تسلط ویژه‌ی دریابندری بر زبان فارسی و اصرار او بر این‌که تقریباً هیچ‌جا به ویل کاپی وفادار نبوده، باعث شد که سال‌ها این شایعه وجود داشته باشد که این کتاب، نوشته‌ی واقعی دریابندری (شاید با تصحیحات و اظهارنظرهایی از سوی شاملو) است که به خاطر مصلحت‌اندیشی و رعایت محدودیت‌ها و تنگناهای عصر پهلوی، به فردی با نام ویل کاپی نسبت داده..