مارس 2019

هریت بریکر نویسنده‌ی کتاب مهرطلبی، در برنامه‌ی سه هفته‌ای #رهایی از مهرطلبی به این نکته اشاره می‌کند که انتظارات زیاد و توقعات بی جا می‌توانند یکی از عوامل ناراحتی ما از دیگران و دلسردی ما نسبت به انسان‌ها باشند.
به بیان دیگر، هر چه انتظارات خود را از دیگران افزایش دهیم، احتمال برآورده نشدن این انتظارات افزایش پیدا می‌کند و به تبع آن، ناراحتی و نارضایتی ما افزایش خواهد یافت.
او این مفهوم را در قالب جملات زیر بیان می‌کند:
این نوع نگاه مشروط به انسان‌ها
که به خاطر رفتار [خوبِ] شما نسبت به دیگری، او هم باید رفتار [خوبِ] متقابل نشان دهد،
زمینه‌ی ناامیدی و خشم و رنجش را در شما ایجاد می‌کند؛
و به تدریج شما را از همه‌ی انسان‌ها دلسرد خواهد کرد.
نکته‌ای که هریت بریکر مطرح می‌کند، می‌تواند موضوع خوبی برای فکر کردن باشد. چون عمل به آن، به اندازه‌ی حرف زدن از آن، ساده نیست.
به همین خاطر تصمیم گرفتیم این نکته را در قالب دعوت به گفتگو مطرح کنیم تا فرصت بحث و تبادل‌نظر بیشتری درباره‌ی آن فراهم شود.
حرف‌ها و حاشیه‌های بسیاری را می‌توان درباره‌ی این دیدگاه بریکر مطرح کرد. ما در این‌جا صرفاً چند ..

پیش از این نیز در متمم از لارس اسوندسن و کتابهایش صحبت کرده‌ایم (از جمله کتاب کار و کتاب فلسفه تنهایی).
این بار می‌خواهیم چند جمله از کتاب فلسفه ملال را در قالب پاراگراف فارسی متمم مرور کنیم. این کتاب توسط افشین خاکباز ترجمه شده و به همت #نشر نو به بازار عرضه شده است.
ملال در عنوان کتاب در جایگاه معادلِ واژه‌ی Boredom قرار گرفته است (عنوان کتاب اصلی چنین است: A Philosophy of Boredom). مروری بر متن کتاب و توصیف‌هایی که درباره‌ی ملال ارائه شده (از جمله بی‌عملی، دلزدگی و منشاء شرّ) نشان می‌دهد که این واژه برای متن فارسی انتخاب مناسبی بوده است.
کافی است ملول بودن را در بیت زیر از حافظ به خاطر بیاوریم:
نه من ز بی‌عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی‌عمل است
یا آن‌جا که می‌گوید (در غزلی با مَطلَع تاب بنفشه می‌دهد طره‌ی مشک‌سای تو):
من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان
قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو
نظامی هم ملول بودن را بسیار نزدیک به مفهومی که اسوندسن مطرح کرده به کار می‌برد:
ز بیماری دل شیرین چنان تنگ
که می‌کرد از ملالت با جهان جنگ
با این حال، اسوندسن اصرار دارد که ملال ر..