دعوت به گفتگو

می‌دانید که در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
همواره گفته‌ایم که جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی یا گزاره‌ای علمی و حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.
اما همین جمله‌ها، می‌توانند ما را به فکر کردن وادار کرده یا فضایی برای بحث و گفتگو و تبادل نظر ایجاد کنند.
این بار به سراغ جمله‌ای از چارلز کترینگ (Charles Kettering) می‌رویم.
ما قبلاً یک بار هم از یکی از جملات او در بحث مهارت کار تیمی استفاده کردیم (مطلبی تحت عنوانِ ایده‌ها را به کمیته‌ها نسپارید) و در آن‌جا به سوابق او در زمینه‌ی ایده پردازی و اختراع پرداختیم.
این بار می‌خواهیم جمله‌ی دیگری از او را بخوانیم و به بحث بگذاریم:

از کنار این جمله هم، مانند سایر جمله‌های مطرح شده در #دعوت به گفتگو نمی‌تواند با یک علامت یا به نشانه‌ی رد یا تأیید عبور کرد.
این جمله را می‌شد به بحث خلاقیت و حل مسئله هم ارتباط داد و در آن‌جا مطرح کرد.
اما آن را در درسِ یادگیری مطرح کرده‌ایم تا از زاویه‌ای متفاوت به آن نگاه کنیم:
پارادوکس یادگیری هر جا صحبت از یادگیری است، معمولاً دو نکته (یا..

ما در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
با توجه به اینکه در پیام اختصاصی امکان بحث و گفتگو وجود ندارد، مجموعه‌‌ی دعوت به گفتگو را برای بحث، گفتگو، تمرین نوشتن و تبادل نظر میان دوستان عزیز متممی در نظر گرفته‌ایم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ یا تحلیلی قطعی یا گزاره‌ای مبتنی بر روش علمی در نظر گرفت.
این نوع جمله‌ها، صرفاً تلنگری برای اندیشیدن و ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
این بار جمله‌ای از چارلز هندی را انتخاب کرده‌ایم که در بحث در آن به یکی از زوایای موضوع مدیریت منابع پرداخته است:

حرف چارلز هندی را می‌توان از زوایای مختلفی مورد بررسی قرار داد:
ممکن است برخی از ما بر این باور باشیم که روش کسب ثروت و روش هزینه کردن ثروت مستقل از یکدیگر نیستند و وضعیت اولی به صورت جبری، سرنوشت دومی را تعیین می‌کند. گروهی از ما ممکن است نمونه‌هایی را تصور کنیم که ثروت فردی یا ملی خود را از روش‌هایی کم‌هزینه یا حتی تصادفی کسب کرده‌اند، اما توانسته‌اند شیوه هزینه کردن خود را به درستی مدیریت..

آن‌چه در عنوان این درس می‌بینید، سوالی است که بارها با آن روبرو شده‌ایم و شاید خودمان هم آن را از دیگران پرسیده باشیم.
اما اگر کمی دقیق‌تر فکر کنیم، می‌توانیم بگوییم که این پرسش، خیلی خوب طراحی نشده است.
مگر این‌که بخواهید از آن برای باز کردنِ سرِ صحبت با دیگران استفاده کنید و واقعاً برایتان مهم نباشد که پاسخ همین پرسش را بشنوید و به بحث بگذارید.
پاسخ چنین پرسشی چیست؟
۵٪؟ ۷۰؟ کم؟ خیلی؟ اصلاً؟ حتی یکی از جمله‌های روزانه که در پیام اختصاصی متمم هم به‌شما نمایش می‌دهیم، به موضوع مشابهی پرداخته است. جمله‌ای که از دیل آرچر (Dale Archer) نقل کرده‌ایم:

چنین جمله‌ای را می‌توان به سادگی، به خاطر مبهم‌بودن و کلی‌گویی کنار گذاشت.
در عین حال، حس می‌کنیم که این جمله (و سایر مواردی که در ابتدای بحث مطرح شد) به نکته‌ی مهمی اشاره دارند.
نکته‌ای که همه‌ی ما کمابیش با آن درگیر بوده‌ایم و شاید همین الان هم، دغدغه‌‌اش را داشته باشیم.
بیایید این سوال‌ را در چارچوب دیگری بنویسیم و بپرسیم و به عنوان موضوعی برای دعوت به گفتگو در نظر بگیریم:
در چه مواردی، نظر دیگران برایتان مهم است؟
بر اساس چه معیار..

ما در پیام اختصاصی متمم هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی، گزاره‌ای مفهومی علمی یا حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.
این جمله‌ها صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
جمله‌ای که این بار از مارسل پانیول – نویسنده و فیلم‌ساز فرانسوی – انتخاب کرده‌ایم، ویژگی جالب دیگری هم دارد.
ویژگی این جمله این است که بسیاری از ما دوست داریم آن را بپذیریم و حس بهتری را تجربه کنیم، اما هم‌زمان نگران هستیم که ما را گرفتاری نوعی #خوش بینی ساده‌اندیشانه کند. نوعی حسِ هم‌زمانِ پذیرش و عدم پذیرش یا شاید تأیید و تکذیب در هَم‌گره‌خورده را در مقابل این جمله (و جمله‌های مشابه‌اش) تجربه می‌کنیم:

وقتی از اوضاع اطراف خود راضی نیستید یا حس خوبی را تجربه نمی‌کنید، با چنین گزاره‌هایی چه می‌کنید؟
آیا از جمله کسانی هستید که به چنین حرف‌هایی می‌خندید و از کنارش عبور می‌کنید؟ آیا آن‌ را به عنوان یک واقعیت می‌پذیرید؟ آیا سعی می‌کنید خود را – حتی به زحمت – قانع کنید چ..

ما در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی یا مفهومی علمی یا حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.
این نوع جمله‌ها، صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
این بار جمله‌ای از چسترتون (G. K. Chestertone) را انتخاب کرده‌ایم.
این نویسنده و ژورنالیست انگلیسی را به عنوان سلطان پارادوکس‌نویسی می‌شناسند و اتفاقاً جمله‌ای که ما نیز انتخاب کرده‌ایم از همین پارادوکس‌هاست:

واقعیت این است که همان‌قدر که شاید یک دهه قبل، افتخار کردن به تحصیلات دانشگاهی مُد بود، این روزها نقد کردن دانشگاه و تحصیلات دانشگاهی مُد شده است.
از این منظر، شاید به سادگی بتوان با لبخندی از کنار جمله‌ی چسترتون عبور کرد.
اما به سبک همیشه در دعوت به گفتگو می‌توانیم این جمله را نیز به عنوان بهانه‌ای برای بحث درباره‌ی یادگیری دانشگاهی در نظر بگیریم.
انکارِ یک‌باره‌ی دستاورد دانشگاه و دانشگاهیان، نه معقول است و نه منطقی. به هر حال، بخش مهمی از داشته‌های امروز ا..

ما در پیام اختصاصی متمم، هر روز جمله‌ی کوتاهی را برای شما نمایش می‌دهیم.
جمله‌های کوتاه را معمولاً نمی‌توان به عنوان توصیه‌ای قطعی یا مفهومی علمی یا حتی یک موضع‌گیری مشخص در نظر گرفت.
این نوع جمله‌ها، صرفاً تلنگری برای اندیشیدن، برای ساماندهی بهتر به دانسته‌ها و خاطرات و نیز بهانه‌ای برای حرف زدن با دوستان‌مان هستند.
این بار جمله‌ای از کارل گوستاو یونگ را انتخاب کرده‌ایم:

مانند بسیاری از جمله‌های دیگری که برای #دعوت به گفتگو انتخاب می‌کنیم، این جمله را هم نمی‌توان صرفاً به عنوان یک گزاره‌ی منطقی در نظر گرفت و کنارش صرفاً یک علامت یا به نشانه‌ی تأیید یا رد گذاشت.
اما این دیدگاه، می‌تواند بستر خوبی برای بحث و گفتگو درباره‌ی نقش دوستی و رابطه در ویژگی‌های شخصیتی ما باشد.
البته انگیزه‌ی دیگری هم از مطرح کردن این جمله در مجموعه درس‌های حمایت اجتماعی داشته‌ایم.
ما در تعریف حمایت اجتماعی، به چهار نوع از حمایت اشاره کردیم:
حمایت احساسی حمایت ابزاری حمایت اطلاعاتی حمایت در ارزیابی و شناخت (امیدواریم شما هم فرصت کنید و مانند ۳۲۵ نفر دیگر از دوستان‌تان که بعضی حتی دو بار در آن بحث مشارکت..